بررسی بالینی ـ آسیب شناختی واکنش های پوستی لیکنوئید در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان افضلی پور کرمان

هدف: واکنش های پوستی لیکنوئید گروهی از بیماری های پوست با شواهد آسیب لایه ی بازال اپی درم و ارتشاح سلول های التهابی در درم پاپیلاری می باشند. در این مطالعه تغییرات بالینی ـ آسیب شناختی بیماری های پوستی با واکنش لیکنوئید را مورد بررسی قرار گرفت. روش اجرا: در این مطالعه ی مقطعی و گذشته نگر، نمونه ی بافت شناسی 118 بیمار با تشخیص واکنش لیکنوئید پوست ازنظر تغییرات بافت شناسی پوست و مشخصات بالینی مانند سن، جنس و محل ضایعات مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 4/53% بیماران زن بودند و میانگین سنی بیماران 37/17±9/39 سال بود. میانگین مدت زمان ابتلا 3/14±82/21 ماه بود. شایع ترین محل درگیری اندام فوقانی (24%) بود. شایع ترین یافته ی بافت شناسی مشاهده شده در درم و اپی درم به ترتیب دژنرسانس آبکی لایه ی بازال (9/89%) و ارتشاح غالب لنفوسیتی (5/85%) بود. شایع ترین سلول التهابی در درم لنفوسیت بود. اجسام کولوئید و ملانوفاژ به ترتیب در 2/60% و 78% موارد مشاهده شد. نتیجه گیری: بررسی بافت شناسی می تواند در افتراق بیماری های پوستی با واکنش لیکنوئید در مواردی که در تشخیص بالینی تردیدی وجود دارد کمک کننده باشد.